Slowing down: A necessary post-covid living condition

Content in Greek

Άρθρο της Μπέκυ Τούντα, στo News247.gr, 09 Ιουνίου 2021

Η Μπέκυ Τούντα, Self-Awareness Facilitator και Εξωτερική Συνεργάτιδα Hellas EAP, γράφει για την ανάγκη επιβράδυνσης των ρυθμών της ζωής μας ώστε να ευθυγραμμιστούμε με τις ανάγκες μας.

Τα τελευταία χρόνια, λόγω των καταιγιστικών ρυθμών και των πολλαπλών δραστηριοτήτων, βιώνουμε μία τεράστια πίεση στο σύστημα λειτουργίας της καθημερινότητάς μας, με αυτό πολλές φορές να ξεπερνά τα όριά του.

Παράλληλα, διαπιστώνουμε μια ολοένα αυξανόμενη τάση για επιβράδυνση, η οποία αρχίζει πια να παίρνει συγκεκριμένη μορφή. Καθώς το χρόνιο στρες, που προκύπτει και από τον μαραθώνιο των καθημερινών δραστηριοτήτων, έχει τεκμηριωθεί ως ο κυριότερος λόγος της επιβαρυμένης σωματικής και ψυχικής υγείας,  διαμορφώνεται μία διαφορετική αντίληψη για το πως επιλέγουμε να ζήσουμε. Αναδύεται μια ανάγκη για ηπιότερους  και χαμηλότερους ρυθμούς σε όλα τα επίπεδα τόσο της προσωπικής όσο και της επαγγελματικής ζωής μας.  Σε έναν κόσμο που η βιωσιμότητα είναι το απόλυτο ζητούμενο για το παρόν και το μέλλον του πλανήτη μας, αναζητούμε πιο βιώσιμους ρυθμούς ύπαρξης και για εμάς τους ίδιους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της τάσης είναι η κουλτούρα της επιβράδυνσης (slow movement), η οποία είναι χτισμένη πάνω στη αρχή της βιωσιμότητας. Μερικές αντιπροσωπευτικές πτυχές της είναι το ‘slow food movement’, ένας από τους βασικούς στόχους του οποίου είναι η κατανάλωση τροφής υψηλής διατροφικής αξίας που παράγεται με σεβασμό στο περιβάλλον και το ‘slow media movement’,  όπου παραδείγματος χάριν δίνεται έμφαση στην ακρίβεια της παρεχόμενης πληροφορίας έναντι της ταχύτητας δημοσίευσής της.

Επιπρόσθετα, η πανδημία μας οδήγησε σε αναγκαστική επιβράδυνση, καθώς ανέκοψε βίαια την ταχύτητα που είχαμε αναπτύξει στη καθημερινότητά μας και εξαιτίας της οποίας ήμασταν σε αποσύνδεση, λιγότερο ή περισσότερο, από τον εαυτό μας, από τις ανάγκες μας, από το σώμα μας, από τα συναισθήματά μας. Υποχρεωθήκαμε να μπούμε σε πιο αργούς ρυθμούς και έτσι μας δόθηκε μία ευκαιρία να έρθουμε ξανά σε επαφή με βασικές διαστάσεις του εαυτού μας.

Μία βασική διάσταση είναι η εσωτερική μας ευφυΐα, η οποία μας καλεί πάντα να είμαστε συντονισμένοι με τις φυσικές, ψυχικές και πνευματικές ανάγκες μας. Μία άλλη διάσταση είναι αυτή της επιβράδυνσης και της ακόλουθης προσωρινής παύσης ως βασικές συνθήκες αφομοίωσης της εμπειρίας. Η συνεχής και ταχύτατη πρόσληψη πληροφοριών και εμπειριών, δεν αφήνει περιθώρια αφομοίωσης με αποτέλεσμα την ανακύκλωση του άγχους και του στρες και την παρεμπόδιση της προσωπικής ωρίμανσης και εξέλιξης.

Η αναγνώριση της φυσικής ανάγκης μας για επιβράδυνση, έχει συμβάλλει καθοριστικά στην εκθετική αύξηση των προσεγγίσεων φροντίδας εαυτού πέραν των ‘κλασσικών’, όπως είναι η εξαιρετικά σημαντική διατροφή και σωματική άσκηση.  Η αυξανόμενη ανταπόκρισή μας σε αυτή την ανάγκη έχει οδηγήσει στον εμπλουτισμό του τομέα της ευεξίας με ποικίλες πρακτικές αυτογνωσίας. Μία σημαντική κατηγορία τέτοιων πρακτικών είναι ο διαλογισμός και το mindfulness. Είναι πρακτικές οι οποίες μπορούν να φέρουν στην επιφάνεια μία μεγαλύτερη επίγνωση εαυτού ώστε να συνδεόμαστε  πιο συνειδητά με εμάς και τη ζωή μας στο παρόν , αναλόγως πάντα με τη πρόθεσή μας  και την εσωτερική μας διαθεσιμότητα. Οι πολλαπλές και διαρκείς επιστημονικές μελέτες που τεκμηριώνουν τη θετική επίδρασή τους στη σωματική και ψυχική υγεία μας, είναι σπουδαίο κίνητρο ένταξής τους στη καθημερινή μας ζωή.

Συνήθως θεωρούμε πως η αδιάκοπη κίνηση με ταχείς ρυθμούς είναι μία φυσιολογική διαδικασία, παραβλέποντας το γεγονός ότι δημιουργεί το υπόβαθρο για παρατεταμένη έλλειψη σύνδεσης με τον εαυτό μας και για την εμφάνιση σοβαρών επιπτώσεων λόγω αυτής της αποσύνδεσης. Όταν επιβραδύνουμε, ευθυγραμμιζόμαστε με τους φυσικούς ρυθμούς μας και τις ανάγκες μας και θέτουμε τις βάσεις για την υγιή διαβίωση και την ευημερία μας σε όλα τα επίπεδα.